بیوسنسورهای نوری رایج‌ترین تکنیک‌های تحلیلی هستند که برای تشخیص عنصر بیولوژیکی و برهمکنش آنالیت هدف به پدیده‌های بصری وابسته هستند که از جذب، فلورسانس، فسفرسانس، رامان، شکست و تشدید پلاسمون سطحی استفاده می‌کنند. تکنیک‌های تشخیص بیوسنسورهای نوری را می‌توان به دو روش بیوسنسورهای نوری غیرمستقیم و مستقیم به دست آورد. بیوسنسورهای نوری غیرمستقیم به اتصال با فلوروفورها یا کروموفورها به عنوان برچسب برای فرآیند تشخیص و تقویت سیگنال بستگی دارند. روش غیر مستقیم سیگنال بالایی تولید می کند اما از اتصال غیر اختصاصی رنج می برد. روش بیوسنسورهای نوری مستقیم به تأثیر آنالیت با خواص نوری محیط حسگر با اندازه گیری تغییر در ضریب شکست در رابط آنالیت-حسگر مانند حسگر زیستی بستگی دارد تشدید پلاسمون سطحی یک روش تشخیص نوری است که از ترکیب منشورها استفاده می کند که امکان برهمکنش های بیومولکولی را در زمان واقعی فراهم می کند. تعامل بین زیست مولکول ها را می توان با اندازه گیری تغییر در ضریب شکست در زمان واقعی تجزیه و تحلیل کرد. تغییر در ضریب شکست از تعامل بین مولکول بی حرکت (لیگاند) روی پلت فرم و آنالیت ایجاد می شود. آنالیت به طور مداوم از طریق سلول جریان به محلول بافر تزریق می شود و روی پلت فرم تجمع می یابد که منجر به افزایش ضریب شکست می شود. در این روش، یک فوتون نور تابشی با یک زاویه تابش معین به سطح فلز (معمولاً سطح طلا) برخورد می کند. سپس بخشی از انرژی نور از طریق فلز پوشش داده شده با الکترون‌های موجود در لایه سطح فلز جفت می‌شود که منجر به تحریک ناشی از حرکت الکترون‌ها می‌شود. این حالت پلاسمون نامیده می شود که به موازات سطح فلز (سکو) انتقال می یابد. نانومواد جدید مانند نانوذرات نقره، نانوذرات طلا و نقاط کوانتومی معمولاً در مبدل‌های نوری برجسته می‌شوند، زیرا به دلیل خواص پلاسمونیکی‌شان کاربردهای نانومواد پلاسمونیک را می‌توان به دو سیستم تقسیم کرد. سیستم پلاسمونیک و غیر پلاسمونیک طبق سیستم‌های پلاسمونیک، نانوذرات فلزی به عنوان یک کاوشگر پلاسمونیک در نظر گرفته می‌شوند که دارای فاصله بین ذرات مناسب، قطر کوچک‌تر از ذرات برای ایجاد جفت پلاسمونیک ذرات هستند. که رنگ قابل مشاهده ای از قرمز تا آبی را با قابلیت تشخیص رنگ سنجی متفاوت تولید می کند. تجمع مستقیم ازنانومواد پلاسمونیک نمونه پیشرفته بدون لیگاندهای خاص بین (یک DNA پرایمر تک رشته ای) است. علاوه بر این، تجمع غیرمستقیم می تواند برای تشخیص ویروس با اصلاح مولکول های هدف بر روی سطح ویروس استفاده شود. این فناوری به منظور کنترل تجمع ذرات (به روشی قابل تکرار) اختصاص داده شده است که می تواند در جفت پروتئین_گلیکان با استفاده از مزایای چند ظرفیتی گلیکان برای بهبود تشخیص پروتئین ضعیف پروتئین های سطحی ویروس ها بهبود یابد. حسگرهای طراحی شده بر اساس، این بررسی روش‌هایی را برای تشخیص کارآمد، ساده، کم‌هزینه و سریع فراهم می آورند.

"جعفر اقازاده متخصص مهندسی پزشکی پژوهشگر پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی"